Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

The last of the Mohicans


Ο τελευταίος των Μοϊκανών

Σκηνοθεσία: Michael Mann
Πρωταγωνιστές: Daniel Day-Lewis, Madeleine Stowe
Έτος: 1992
Διάρκεια: 112΄

Το ζουμί: Ενώ μαίνεται ο πόλεμος μεταξύ Άγγλων και Γάλλων στις αποικίες της Αμερικής, μία ομάδα τριών ιθαγενών (που δε συμμετέχουν στον πόλεμο) συνοδεύουν τις κόρες ενός Άγγλου στρατηγού και έναν  αξιωματικό στον προορισμό τους. Ταυτόχρονα μεταξύ της μίας κόρης και ενός ιθαγενούς δημιουργείται ένας δεσμός, μία ομάδα ινδιάνων φαίνεται να κυνηγά τις δύο αυτές γυναίκες.

Λίγα λόγια για το έργο: Αυτή η ταινία είναι μία από τις αγαπημένες μου. Αυτό, βέβαια, μπορεί να το πω πολλές φορές ακόμα για άλλες ταινίες. Να ξέρετε ότι κάθε φορά θα το εννοώ!! Υπάρχουν πολλά πράγματα που με συναρπάζουν σε αυτή την ταινία. Η πλοκή, οι χαρακτήρες, τα τοπία, η μουσική. Ανά διαστήματα υπάρχουν σκηνές δράσης, αρκετά έντονης ορισμένες φορές, ενώ ενδιάμεσα δείχνει πώς αναπτύσσεται ο δεσμός μεταξύ του Day-Lewis και της Stowe. Η ταινία όμως δε νομίζω ότι θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί από ένα είδος. Ούτε καθαρά περιπέτεια είναι, ούτε ρομαντική (πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια ταινία ρομαντική όταν δείχνει μια ξεριζωμένη καρδιά...), ούτε πολεμική. Είναι λίγο από όλα. Ο Day-Lewis, σίγουρα όχι στη μεγαλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, αλλά όπως πάντα απολαυστικός. Μάλιστα αρκετούς μήνες πριν τα γυρίσματα ξεκινήσουν, έμεινε στην άγρια φύση κυνηγώντας και ψαρεύοντας, όπως πίστευε ότι έκανε κι ο χαρακτήρας του, για να προετοιμαστεί. Όλα αυτά συνοδεύονται από πανέμορφα τοπία και λήψεις, που σε πολλά σημεία κλέβουν την παράσταση, μαζί με το soundtrack της ταινίας που για μένα είναι από τα πιο όμορφα που έχουν γίνει. Γρήγορο, συναισθηματικό αλλά και μεγαλειώδες που δε σ’ αφήνει ασυγκίνητο αλλά σου μένει και μετά την ταινία. Μαζί, η αισθητική που προσφέρουν δίνει μια διάσταση επική στο συνολικό θέαμα. Τέλος, η ταινία κέρδισε και το όσκαρ καλύτερου ήχου, το μόνο για το οποίο ήταν υποψήφια.
        Χωρίς να υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα (πράγμα που δε θεωρώ απαραίτητο για να είναι μια ταινία ωραία), ο Τελευταίος των Μοϊκανών είναι μια πολύ όμορφη ταινία άξια των θετικών κριτικών της και που άνετα πρέπει να δώσει κάποιος ένα δίωρο περίπου για να την παρακολουθήσει.

4 σχόλια:

  1. Καλό ξεκίνημα Sach με το blog σου!!Ωραία δουλειά!Καλή αρχή με μια όμορφη ταινία!;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σπουδαία ταινία σε μουσική και εικόνα, ακόμα και κάποια νοήματα.

    Καλή αρχή :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή αρχή φίλε μου και συγχαρητήρια για το blog και το γούστο σου!
    Ο "Τελευταίος των Μοϊκανών" πρόκειται για μεγάλη, αγαπημένη ταινία.
    Θα επιστρέψω και αύριο με περισσότερα σχόλια!
    Ελπίζω να τα λέμε συχνά - καλό βράδυ!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ πολύ φίλε Hulot! Περιμένω τα σχόλιά σου! Θα τα ξαναπούμε και εδώ και στο δικό σου blog!

    ΑπάντησηΔιαγραφή