Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Boy A


Σκηνοθεσία: John Crowley
Πρωταγωνιστές: Andrew Garfield, Peter Mullan, Katie Lyons
Έτος: 2007
Διάρκεια: 106’


Το ζουμί: Ο Jack βγαίνει από τη φυλακή μετά από πολυετή ποινή που εξέτισε για ένα φόνο που διέπραξε όταν ήταν μικρός. Προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που δε γνωρίζει και να ξεχάσει τον παλιό του εαυτό. Αλλά το ένοχο παρελθόν του δεν τον αφήνει να ξεφύγει τόσο εύκολα.


Λίγα λόγια για το έργο: Πέτυχα αυτή την ταινία σε ένα site, την είχα ακουστά από πριν, το στόρι μου φάνηκε ενδιαφέρον και είπα να της δώσω μια ευκαιρία. Και πολύ καλά έκανα. Η ταινία είναι βρετανικής παραγωγής και προσωπικά τη θεωρώ ένα πραγματικό διαμάντι. Σε παρασύρει συναισθηματικά και αφού τελειώσει σε κάνει να προβληματιστείς και, γιατί όχι, να τη σκέφτεσαι ξανά και ξανά. Τουλάχιστον αυτά έκανε σε μένα.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Brick


Έγκλημα στο κολέγιο

Σκηνοθεσία: Rian Johnson
Πρωταγωνιστές: Joseph Gordon-Levitt, Nora Zehetner, Lukas Haas
Διάρκεια: 110’
Έτος: 2005


Το ζουμί: Όταν η πρώην κοπέλα του εξαφανίζεται, ο μαθητής λυκείου Brendan προσπαθεί να τη βρει καθώς καταλαβαίνει ότι κάπου έχει μπλέξει. Στην προσπάθειά του αυτή, όμως, ανακαλύπτει όλο και περισσότερα σχετικά με τις ίντριγκες και την παρανομία γύρω απ’ το περιβάλλον του σχολείου του.


Λίγα λόγια για το έργο: Μια μικρή παρένθεση πριν ξεκινήσω για την ταινία. Φταίω εγώ ή είναι λίγο εκνευριστικό όταν ξεσκίζουν τους τίτλους των ταινιών; Κατ’ αρχάς νομίζω ότι ο καλύτερος τίτλος για μια ταινία είναι η μετάφραση του πραγματικού ή όσο πιο κοντά σ’ αυτόν γίνεται. Αλλά από "Brick" να το κάνεις "Έγκλημα στο κολέγιο";;; Μπορεί να μην καταλαβαίνεις τι σημαίνει αλλά βλέπεις την ταινία και πιάνεις το νόημα. Και να μην καταλαβαίνεις όμως, ο τίτλος είναι μέρος της ταινίας και δεν πρέπει να το αλλάζεις. Οκ, κάποιες φορές η μετάφραση είναι λίγο δύσκολη. Άντε να μεταφράσεις το "Due date". Αλλά όχι και "Μη σπρώχνεις, έρχομαι"!! ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ;; Ή το άλλο: "Its kind of a funny story". Πώς λέτε να το έκαναν; Μαντέψτε. Άλλη μια ευκαιρία… Μη σφίγγεστε, δε θα το βρείτε που να βαράτε τον κώλο σας κάτω. "Μια παρέα λίγο κούκου"!!! Πραγματικά, πρέπει να έχει λασκάρει η βίδα κάποιου. Κλείνει η παρένθεση.
Στα δικά μας τώρα. Νομίζω υπάρχουν ταινίες που αποτελούν σήμα κατατεθέν του είδους τους και τις δείχνεις σε κάποιον για να τον μυήσεις στο είδος αυτό. Το ‘Brick’ είναι κάτι σαν αυτό. Για την ακρίβεια νομίζω ότι είναι μια καλή ταινία για να κάνεις έναν σημερινό νεαρό να αγαπήσει τα film noir. Γιατί για ένα φιλμ νουάρ πρόκειται. Με παιδιά. Ασυνήθιστο ε; Κι όμως αυτή η ταινία αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα/ αναφορά στα φιλμ νουάρ.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Εφιάλτης στο δρόμο με τα sequels

Όπως έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση, ήθελα κάποια στιγμή να γράψω για ένα «φαινόμενο» που έχει εμφανιστεί τελευταία. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να βγάλω τα απωθημένα μου.
Κατά τη γνώμη μου ξεκίνησε σε πιο έντονη μορφή μετά την τριλογία του Matrix και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Και τώρα μας έχει σπάσει τα νεύρα. Τριλογίες, sequels, prequels, remakes, reboots και όποιον πάρει ο Χάρος! Αϊ σιχτίρ πια!! Κλείστε το το μαγαζί να τελειώνουμε. Και λέγοντας μαγαζί εννοώ φυσικά το Hollywood. Γιατί από κινηματογράφο ο υπόλοιπος πλανήτης (συμπεριλαμβανομένου και του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου) πάει μια χαρά.
Οκ, νομίζω ότι πάλι παρασύρομαι και γίνομαι λίγο υπερβολικός. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα βγαίνουν αξιόλογες ταινίες απ’ το Hollywood. Αυτό που αποτελεί όμως γεγονός είναι ότι αυτές είναι πλέον ένα μικρό ποσοστό σε αντίθεση με προηγούμενες δεκαετίες. Κατά την άποψή μου η παρακμή αυτή άρχισε να φαίνεται στα τέλη του 90’. Αλλά με το που μπήκε το 00’ (αλήθεια αυτό πώς το λένε;) γαμήθηκε το σύμπαν. Κάθε χρόνο και χειρότερα.