The full monty

Οι άνδρες με τα όλα τους

Σκηνοθεσία: Peter Cattaneo

Πρωταγωνιστές: Robert Carlyle, Mark Addy, Tom Wilkinson

Έτος: 1997

Διάρκεια: 91’

Το ζουμί: Έξι εργάτες που έμειναν άνεργοι αφού έκλεισε το χαλυβουργείο στο οποίο δούλευαν προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ψάχνοντας δουλειά και αποφασίζουν να στήσουν ένα σόου στριπτίζ για τις γυναίκες της πόλης. Κανείς όμως δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνουν ενώ για να προσελκύσουν κόσμο διαδίδουν ότι στο σόου θα τα πετάξουν όλα (full monty)…

Λίγα λόγια για το έργο: Η ταινία αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα σύγχρονου βρετανικού κινηματογράφου καθώς και ένα σταθμό στην ιστορία του, τουλάχιστον όσον αφορά το εμπορικό κομμάτι αφού είναι (αν όχι η εμπορικότερη) μία από τις εμπορικότερες βρετανικές ταινίες όλων των εποχών.

 Η ταινία σε κερδίζει απ’ την αρχή. Εξιστορεί τον καθημερινό αγώνα έξι ανθρώπων που μετά τη σιγουριά της εργασίας τους στα χαλυβουργεία της πόλης Sheffield βρέθηκαν στην αντίπερα όχθη. Άνεργοι, με τα έξοδα να συνεχίζονται, τα προβλήματα να αυξάνονται και να μη φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ. Και όλα αυτά αρχίζουν να επηρεάζουν φυσικά την προσωπικότητά τους και τις σχέσεις τους με τους γύρω τους. Απελπισμένοι καθώς είναι, έρχεται στους δύο πρωταγωνιστές η ιδέα ενός σόου στριπτίζ. Βρισκόμενοι σε απελπιστική κατάσταση προσαρμόζουν την αξιοπρέπειά τους σε νέα, χαμηλότερα επίπεδα και μέσω ενός καστινγκ καταλήγουν σε μία παρέα έξι ατόμων. Με τη δυσκολία ότι οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα από χορό δίνουν το ρόλο του δασκάλου σε αυτόν με τις περισσότερες γνώσεις επί του θέματος και ξεκινούν να μαγέψουν το γυναικείο πληθυσμό!

Ένας λόγος που η ταινία είναι τόσο αληθινή και πετυχημένη είναι η αμεσότητα των χαρακτήρων. Τύποι όλων των ηλικιών, χρωμάτων και μεγεθών. Όχι ιδιαίτερα ελκυστικοί εμφανισιακά αλλά φιλότιμοι και συνηθισμένοι. Σαν αυτόν που θα δεις στο δρόμο και θα τον ξεχάσεις αμέσως μετά. Τα προβλήματά τους δεν είναι εξωπραγματικά και προβλήματα που θα είχε ο νεοϋορκέζος που θέλει να πουλήσει μούρη ή ο πλούσιος που προσπαθεί να αποδείξει στον κόσμο ότι δε τον ενδιαφέρουν τα λεφτά ή ο τύπου «τσακ νόρις» αστυνομικός που θέλει απεγνωσμένα να καθαρίσει την πόλη από τα καθάρματα. Είναι τα προβλήματα που έχει ο κάθε άνθρωπος, σε κάθε σημείο του πλανήτη που δεν έχει δουλειά. Να φροντίσει την οικογένειά του,  να πληρώσει τις δόσεις του δανείου του, να προσπαθήσει να αναθρέψει το παιδί του. Έτσι η ταινία αναπτύσσει τους χαρακτήρες της, τουλάχιστον τους περισσότερους και τους δίνει αρκετό βάθος. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πολύ ζεστές και αληθινές. Ο Robert Carlyle είναι συγκινητικός στο ρόλο του πατέρα που, αν και λίγο λαμόγιο, προσπαθεί να βρει χρήματα για να διεκδικήσει την από κοινού κηδεμονία του γιου του. Επίσης ο Mark Addy ως ο κολλητός του Carlyle που έχει κόμπλεξ με την εξωτερική του εμφάνιση κι η κατάστασή του δημιουργεί προβλήματα στο γάμο του κι ο Tom Wilkinson στο ρόλο του συζύγου που κρατά κρυφό απ’ τη γυναίκα του ότι είναι άνεργος.

Βλέποντας όσα έχω γράψει παραπάνω πρόσεξα κάτι. Με τον τρόπο που την περιέγραψα η ταινία μοιάζει αρκετά με δραματική ή έστω κοινωνική. Παρόλα αυτά, για όσους δεν ξέρουν, η ταινία αποτελεί ΚΩΜΩΔΙΑ! Και μάλιστα πολύ αστεία. Αυτό νομίζω ότι αποτελεί και το κερασάκι στην τούρτα. Το γεγονός δηλαδή ότι καταφέρνει να ταιριάξει πολύ πετυχημένα τις συγκινητικές και τις αστείες στιγμές, με τις δεύτερες να υπερτερούν σε ένταση και αριθμό, και να δημιουργήσει μια ανθρώπινη κωμωδία που δε μοιάζει να βιάζεται να παράξει αστείες στιγμές για να γελάσουμε αλλά φαίνεται να περιγράφει μια κατάσταση που υπήρχε εκεί και ήταν αρκετά αστεία από μόνη της ώστε να προκαλέσει το γέλιο σε όποιον την παρακολουθούσε. Και για να φανώ λίγο ακόμα ενθουσιώδης (γιατί νομίζω ότι το χρωστάω) υπάρχουν αρκετές στιγμές που θα τις θυμάσαι μετά και  θα γελάς μόνος σου.

Μια ταινία που αφηγείται την κωμική πλευρά του πού θα μπορούσε να φτάσει κάποιος για να βρει δουλειά και χρήματα (στον αντίποδα ίσως να κινείται το Le couperet του Κώστα Γαβρά). Δείτε την και περάστε την ώρα σας ευχάριστα και ψυχαγωγικά.

Αγαπημένη σκηνή: Εκεί που, ενώ έχουν ξεκινήσει τις πρόβες, περιμένουν κάποια στιγμή στην ουρά στο γραφείο εύρεσης εργασίας, ακούγεται το Hot stuff της Donna Summer και όλοι θυμούνται τις κινήσεις τους! Όσοι έχετε δει την ταινία λογικά θα θυμάστε αυτή τη σκηνή και θα γελάτε ήδη. Όσοι δεν την έχετε δει θα καταλάβετε τι εννοώ…