Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Up


Ψηλά στον ουρανό

Σκηνοθεσία: Pete Docter, Bob Peterson
Πρωταγωνιστές: Edward Asner, Jordan Nagai, Christopher Plumer
Διάρκεια: 96’
Έτος: 2009

Το ζουμί: Ο 78χρονος Carl Fredricksen αποφασίζει να εκπληρώσει ένα όνειρο που είχε από μικρός, να εξερευνήσει την περιοχή Paradise Falls στη Νότιο Αμερική. Για να πάει εκεί διαλέγει την ασυνήθιστη μέθοδο του να δέσει χιλιάδες μπαλόνια στο σπίτι του και να απογειωθεί. Στην πορεία όμως συνειδητοποιεί ότι στο σπίτι βρίσκεται κατά λάθος ένας μπόμπιρας που θέλει απεγνωσμένα να τον βοηθήσει.


Λίγα λόγια για το έργο: Για πολύ καιρό απέφευγα να δω αυτή την ταινία. Δεν έχω ιδέα γιατί. Ναι ρε, έχω κι εγώ τις παραξενιές μου. Έβγαινε συνεχώς μπροστά μου αλλά την αγνοούσα. Να προσθέσω ότι δεν έχω θέμα με τα animation. Έχω δει μπόλικα και υπάρχουν πολλά που μου αρέσουν (μπορώ να ξεχάσω που ήμουν μικρός και κόντευα να βάλω τα κλάματα όταν πέθανε ο Μουφάσα;!!). Νομίζω έφταιγε η αφίσα. Έβλεπα τον παππού κρεμασμένο απ’ το σπίτι με τα μπαλόνια και σκεφτόμουν ότι καλή μαλακία θα είναι. Τελικά εγώ βγήκα ο μαλάκας! Την είχα δει κοντά με το Boy A (της προηγούμενης ανάρτησης) και με είχαν ενθουσιάσει και οι δύο ταινίες το ίδιο.

Νομίζω το αγαπημένο μου μέρος της ταινία είναι το πρώτο 10λεπτο. Είναι τόσο ωραίο και ρεαλιστικό που σχεδόν ξεχνάς ότι βλέπεις κινούμενα σχέδια. Η αλήθεια είναι ότι τα computer designed γραφικά στο ξαναθυμίζουν! Αλλά με είχε απορροφήσει τόσο το 10λεπτο αυτό που όταν είδα το σπίτι να σηκώνεται στον αέρα είπα "Καλά, αυτό δε γίνεται με τίποτα!". (και με παραξενιές και χαζό) Συνεχίζω. Η ταινία πλέον συναγωνίζεται την άλλη αγαπημένη μου animation ταινία, το Ice Age. Κι αυτό γιατί απ’ την αρχή μέχρι το τέλος πέρασε πολύ ευχάριστα η ώρα και εγώ από διάφορες συναισθηματικές καταστάσεις. Χαμογέλασα, ξεκαρδίστηκα, μελαγχόλησα, είχα αγωνία (όση μπορεί να έχει κανείς για τα κινούμενα σχέδια. Ε καλά ντε, δεν έτρωγα και τα νύχια μου).
Αυτά η ταινία σου τα προσφέρει μέσα από τους καταπληκτικούς χαρακτήρες της. Όλοι οι ανθρώπινοι χαρακτήρες (όσοι το έχετε δει καταλαβαίνετε τι εννοώ) είναι περισσότερο αναπτυγμένοι από άλλους κανονικών ταινιών. Χαρακτήρες με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με αδυναμίες και με όνειρα.
Γιατί πάνω απ’ όλα γι’ αυτά μιλά η ταινία. Για τα όνειρα που έχει ο καθένας μας, για τις φιλοδοξίες του και για ό, τι θέλει να κάνει και να πετύχει στη ζωή του. Όνειρα που πολλές φορές μένουν στο ράφι. Θες γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθούν; Θες γιατί είναι δύσκολα και ο καθένας τα βαφτίζει αδύνατα για να μην έχει τύψεις που δεν προσπαθεί; Θες γιατί υπάρχουν σημαντικότερες προτεραιότητες; Το θέμα είναι ότι το όνειρό του πρέπει ο καθένας να προσπαθήσει να το πραγματοποιήσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Και μάλιστα όσο είναι νωρίς και έχει δυνάμεις και θέληση. Διαφορετικά θα καταλήξει σαν το μουντρούχα παππού Carl που του φταίνε όλα και έχει κρατήσει απωθημένα από την ανολοκλήρωτη ζωή του.
Ακόμα ένας λόγος που ο Carl γκρινιάζει συνεχώς είναι γιατί έχει ξεχάσει ποιος είναι. Έχει θάψει τον παλιό του εαυτό τόσο βαθιά μέσα του που αδυνατεί να δει ότι ο μικρός "λαθρεπιβάτης" Russell είναι μια εκδοχή το ίδιου, αλλά 70 χρόνια νωρίτερα. Γι’ αυτό μετά την ταινία προσπαθώ να δω με λίγο ευνοϊκότερη ματιά τους ανθρώπους τρίτης ηλικίας όταν αρχίζουν να γκρινιάζουν στα λεωφορεία για τη νεολαία και την κοινωνία και δε συμμαζεύεται! Το χρωστάνε στον αξιαγάπητο Carl.
Όμως, ακόμα κι αν δε θέλετε να κάτσετε να αναλύσετε την ταινία, νομίζω ότι περιέχει αρκετές στιγμές για να γελάσετε πολύ και μια ευχάριστη ατμόσφαιρα για να σας κρατήσει παρέα όσο διαρκεί.
Κι ένα τελευταίο που μου ήρθε. Η ταινία κόστισε (σύμφωνα με το wikipedia) 175 εκατομμύρια δολάρια παρακαλώ. Πού να είχαν και πραγματικά σκηνικά. Αλλά μάλλον άξιζε τα λεφτά της γιατί έφερε έσοδα 731 και πλέον εκατομμυρίων δολαρίων (μένεις ή δε μένεις με το στόμα ανοιχτό;)!!

Αγαπημένη ατάκα: Squirrel!! 


5 σχόλια:

  1. Αααα πραγματικά από τα πολύ αγαπημένα μου animation! Στο πρώτο δεκάλεπτο η αλήθεια είναι οτι έκλαιγα με μάυρο δάκρυ! Πολύχρωμο, ζωηρό, συγκινητικό και αρκούντως διασκεδαστικό, το "Up" σίγουρα δίνει ένα 'up' στην διάθεσή σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ όμορφη ταινια!!συγκινητική, διασκεδαστική και διδακτική!!από τα καλύτερα animation...
    ευχαριστώ που μας την ξαναθύμισες...
    (Ted...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. WinRy η αλήθεια είναι ότι δεν έφτασα στο σημείο να κλάψω αλλά αυτό το πρώτο δεκάλεπτο που είπα κι εγώ σε παρασύρει τόοοοοσο πολύ!

    Ted βλέπω ακόμα έχεις πρόβλημα να κάνεις log in. Χαχαχα. Κάποια μέρα θα τα καταφέρεις! Όντως απ' τα καλύτερα animation, γι' αυτό τσίμπησε και 2 οσκαράκια παρακαλώ! Θα επιστρέψω και με άλλες ταινιάρες όταν ξεπεράσω κάτι προβληματάκια με τον υπολογιστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ο παππους ειναι σιγουρα ο Ζαχος Χατζηφωτιου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαχαχαχα! Ανώνυμε έγραψες! Απορώ πώς δεν το είχα δει νωρίτερα. Είναι ολόιδιος. Για του λόγου το αληθές, πάτησα ζάχος χατζηφωτίου στο google και μου έβγαλε αυτή τη φωτο:
    http://www.aristofunnies.gr/wp-content/uploads/2011/01/zachos1.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή