Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Immortals


Σκηνοθεσία: Tarsem Singh (μεταξύ μας, ποιος χέστηκε;)
Πρωταγωνιστές: Henry Cavill, Mickey Rourke, Freida Pinto
Διάρκεια: 110’
Έτος: 2011

Το ζουμί: Τι, θέλετε και υπόθεση; Καλά. Ο Βασιλιάς Υπερίωνας θέλει να σκοτώσει τους θεούς και γι’ αυτό προσπαθεί να απελευθερώσει τους Τιτάνες αλλά πρώτα πρέπει να βρει το Τόξο της Ηπείρου που το ψάχνει, μαζί με κάποιους παρατρεχάμενους, και ο Θησέας ο οποίος θέλει να σκοτώσει τον Υπερίωνα, που σκότωσε τη μάνα του, και άρα να σώσει την ανθρωπότητα. Απλό!

Λίγα λόγια για το έργο: Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το εργάκι ήτανε μούφα. Δεν το περιμένατε ε; Ο λόγος που γράφω γι αυτό είναι επειδή όση ώρα το έβλεπα το ψιλοέκραζα και επειδή ήμουν μόνος μου και τα έλεγα στον εαυτό μου, τώρα θα τα πω και σε σας να ξαλαφρώσω.
Η υπόθεση ήταν ό,τι διαβάσατε παραπάνω. Σενάριο, διάλογοι, ερμηνείες είναι ανύπαρκτα αλλά όχι, δε με ενδιαφέρουν καν αυτά. Λέω όμως να ξεκινήσω από αυτά που μου άρεσαν (ναι, υπήρχαν και τέτοια), έτσι για να γλυκαθούμε λίγο πρώτα.
1. Οι τέσσερις ιέρειες μεταξύ τους μιλάνε στα αρχαία ελληνικά. Δεν είμαι σίγουρος αν όλα όσα λένε συμβαδίζουν με τους υποτίτλους, αλλά αρκετά από αυτά είναι σωστά. Μου άρεσε που μπήκαν στον κόπο και πρόσεξαν αυτή τη λεπτομέρεια.
2. Τα κοστούμια. Η αλήθεια να λέγεται. Υπήρχαν διάφορα κοστούμια που ήταν εντυπωσιακά και ενίσχυαν εικαστικά την ταινία. Από το περίεργο κράνος του Υπερίωνα μέχρι την γκέι μορφή του Ποσειδώνα τα κοστούμια δεν ήταν προχειροδουλειά μιας και η σχεδιάστρια Eiko Ishioka, η οποία δυστυχώς πέθανε τον προηγούμενο μήνα, δεν ήταν τυχαία. Είχε σχεδιάσει κοστούμια για το «Δράκουλα» (για το οποίο κέρδισε και όσκαρ) και «Το κελί». Παραμένοντας στο ίδιο πνεύμα, η ταινία είχε και ορισμένες σκηνές που ήταν επίσης ωραίες. Και δε μιλάω εννοείται για το τι γινόταν αλλά για τη φωτογραφία. Ωραία πλάνα μέσα από μουντά καφετί κυρίως χρώματα και φίλτρα ή μέσα από έντονες αντιθέσεις χρωμάτων.
3. Η τελική μάχη μεταξύ των Θεών και των Τιτάνων. Μπόλικο αίμα στο χρώμα της ώριμης ντομάτας, fast forward μέσα σε slow motion και ένας bad ass Δίας (η μόνη σκηνή στην οποία μου άρεσε, στην υπόλοιπη ταινία ήταν σαν ένας φλώρος αδερφός του Orlando Bloom).
Freida ζούμε, τον κώλο σου να δούμε
4. Βλ. «Αγαπημένη σκηνή».
Μετά, το χάος. Ό,τι τους ερχόταν το πετούσαν στην ταινία. Οι χαρακτήρες αηδιαστικά κλισέ. Ο Θησέας (Henry Cavill) είναι πολύ αντικομφορμιστής και ματσό και γι’ αυτό δεν πιστεύει στους θεούς. Αλλά είναι και ευαίσθητος γιατί άμα λάχει τα κάνει όλα λίμπα για τη φουκαριάρα τη μάνα του. Ο Υπερίωνας (Rourke) είναι η κλασσική μορφή κομπλεξαρισμένου ανδρός που προσπαθεί να αντισταθμίσει το μικρό του μέγεθος με το να κατακτήσει τον κόσμο. Κι αυτός ο Rourke πια. Κάθε φορά που έβαζε φαγητό στο στόμα πετούσε ροχάλα. Και έμεινε η Φαίδρα (Freida Pinto). Περιπτωσάρα. Η Φαίδρα είναι μία από τις ιέρειες που μπορεί να δει στο μέλλον. Αλλά δεν της αρέσει. Μάλιστα, έχει αυτή την ιδιότητα επειδή είναι παρθένα. Συνοψίζω. Βλέπει στο μέλλον, επειδή είναι παρθένα και γκρινιάζει ότι δε θέλει να βλέπει στο μέλλον. Είναι καμιά δύσκολη εξίσωση που δεν καταλαβαίνω; Άντε και γαμήσου κορίτσι μου να τελειώνουμε! Εγώ το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι στο τέλος, αυτός, αυτή και εννιά κουτσούβελα. Και συνεχίζω.
Όχι δεν είναι gay parade. Είναι οι Θεοί του Ολύμπου!
Τόσα ονόματα στην ελληνική μυθολογία, ο Δαρείος που κολλούσε; Δε βρέθηκε κανείς να τους πει, εκτός ότι το πρόσωπο δεν ήταν μυθολογικό αλλά ιστορικό, ότι δεν ήταν καν ελληνικό; Να βγαίνεις απ’ τα ρούχα σου. Κι έχω εκεί προς το τέλος (ναι είναι ψιλοσποιλεράκι) το βασιλιά τον Έλληνα με το στρατό του να ξεσκίζεται απ’ τους κακούς και τον Υπερίωνα να τον πλησιάζει με μια χατζάρα ΝΑ κι αυτός ανοίγει τα χέρια και του λέει, Έλα να διαπραγματευτούμε! Τι λες να κάνει ρε μαλάκα, να σου ξυρίσει τα πόδια;; Έλεος.
Νομίζω αυτά είχα να πω. Πάνε και δυο μέρες που την είδα και έχω ξεχάσει μερικά (φανταστείτε, μέχρι αύριο θα έγραφα). Ουφ, ξελάφρωσα.

[ΣΠΟΙΛΕΡ 1] Είδατε που τελικά τα βγάλανε τα μάτια τους; Μέσα έπεσα. Απλά δεν περίμενα ότι αυτή δε θα κρατιόταν και θα γινόταν τόσο γρήγορα.
[ΣΠΟΙΛΕΡ ΑΠΟΡΙΑ 2] Στην τελική μάχη, γιατί μόνο 5 θεοί; Άλλοι δεν υπήρχαν; 12θεο σου λένε μετά.
[ΣΠΟΙΛΕΡ ΑΠΟΡΙΑ 3] Τόσο πέτρα ήταν οι κοιλιακοί του Θησέα που και να τον μαχαίρωναν δεν καταλάβαινε τίποτα;

Αγαπημένη σκηνή: Ο κώλος της Freida Pinto.

2 σχόλια:

  1. Εεε.. τα είπες όλα!

    Φαντάσου να έγραφες και τα υπόλοιπα που ήθελες!!

    Καταπληκτική αναρτηση! Και ας μην εχω δει ακομα την ταινία..

    Γεια χαρά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ' ευχαριστώ πολύ fidelio για τα καλά σου λόγια. Και να μη δεις τη ταινία δε θα χάσεις το αριστούργημα, μην αγχώνεσαι. Αν αποφασίσεις να το επιχείρησεις, ωστόσο, πάρε μπόλικο ποπκορν, πάρε και κάποιον να πετάτε μαζί το ποπκορν στην οθόνη, βάλ'το στο mute και χάζεψε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή