Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Jurassic World




Σκηνοθεσία: Colin Trevorrow
Πρωταγωνιστές: Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Nick Robinson
Διάρκεια: 124’
Έτος: 2015

Το ζουμί: Το περιβόητο πάρκο έχει πλέον ανοίξει και λειτουργεί εδώ και μια αρκετά χρόνια. Για να αυξήσουν τα μειωμένα έξοδα, οι υπεύθυνοι του πάρκου κατασκευάζουν ένα νέο, γενετικά τροποποιημένο δεινόσαυρο. Όταν, όμως, αυτός ξεφύγει απ’την αιχμαλωσία του κανείς πάνω στο νησί δεν είναι ασφαλής.

Λίγα λόγια για το έργο:  Επιστροφή μετά από πολύ καιρό! Χωρίς να ξέρω αν θα ξεκινήσω πάλι να γράφω τακτικά (έστω και αραιά), μετά το σοκ του "Jurassic world" δεν άντεχα να μην το σχολιάσω. Θα ξεκαθαρίσω τη θέση μου απ’την αρχή. Η ταινία μου άρεσε αλλά οριακά. Ίσως η όλη αναμονή αλλά και οι καλές σε γενικές γραμμές κριτικές του από πριν είχαν ανεβάσει και τις δικές μου απαιτήσεις υψηλότερα. Κλασικό σφάλμα…
Το πάρκο λοιπόν στη νήσο Νούμπλαρ έχει ανοίξει και λειτουργεί ομαλότατα.
Εκεί δύο γονείς στέλνουν τα παιδιά τους, τον  Zach και τον Gray, για διακοπές με σκοπό να τους ξεναγήσει εκεί η θεία τους Claire (Bryce Dallas Howard) που είναι και υπεύθυνη της λειτουργίας του πάρκου. Η θεία όμως τους κλάνει κανονικότατα και βάζει για baby sitter τη βοηθό ενώ εκείνη συμβουλεύεται έναν ειδικό εκπαιδευτή, τον Owen (Chris Pratt) σχετικά με έναν καινούριο, γενετικά σχεδιασμένο, δεινόσαυρο που προβλέπεται για ατραξιόν. Φυσικά ο δεινόσαυρος, ονόματι Indominus Rex, απελευθερώνεται και μετά όλα πάνε κατά διαόλου.
Η ταινία παραδίδει αυτό που υπόσχεται. Μπόλικοι δεινόσαυροι, αρκετή δράση, αρκετή σύνδεση και χαρακτήρες από το original για να αναπολούν οι λάτρεις του. Οι δυο ώρες της ταινίας περνάνε γρήγορα και ευχάριστα. Ανεβάζοντας σταδιακά την ένταση αλλά χωρίς να ξεχειλώνει το σενάριο,
ο Trevorrow πραγματοποιεί, με μία μόλις ταινία στο ενεργητικό του, μια πετυχημένη μετάβαση από το low budget σινεμά (με την πρώτη του ταινία "Safety not guaranteed") στο blockbuster των εκατομμυρίων (και στον προϋπολογισμό αλλά και στις εισπράξεις).
Ωστόσο, όπως προανέφερα, δε με ενθουσίασε όσο θα ήθελα. Να εξηγηθώ. Για προσωπικούς περισσότερο λόγους, η είδηση μιας συνέχειας του "Jurassic Park" δε μου είχε αρέσει εξαρχής. Όχι μόνο λόγω των συνεχών και εκνευριστικών sequels αλλά γιατί αναφερόταν σε μια ταινία που την είχα δει όταν ήμουν παιδί οπότε η σύγκριση γίνεται αυτομάτως πολύ δύσκολη για τη νεότερη ταινία. Επίσης, η ταινία δεν πετυχαίνει την αγχωτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο "Jurassic park" κάθε φορά που εμφανιζόταν οποιοσδήποτε δεινόσαυρος. Αυτό συμβαίνει γιατί ο μόνος δεινόσαυρος που είναι πραγματικά απειλητικός είναι ο Indominus Rex καθιστώντας τους υπόλοιπους είτε συνοδευτικά είτε διακοσμητικά στοιχεία. Και να μη ξεχάσω μερικές στιγμές άβολου χιούμορ και εξόφθαλμων κλισέ.
BONUS SPOILER  [Η σκηνή του θανάτου της βοηθού της Claire μόνο εμένα μου φάνηκε τόσο ενοχλητική; Εκτός του ότι ήταν ένας εξαιρετικά μακροσκελής και βασανιστικός θάνατος ενός ψιλοσυμπαθητικού χαρακτήρα, η ευθύνη του θανάτου βαραίνει τα δυο μικρά παιδιά τα οποία ουδέποτε ακολουθούσαν τις οδηγίες της με αποτέλεσμα να την εκθέσουν σε θανάσιμο κίνδυνο. Μπροστά σε αυτά τα κωλόπαιδα η Lex που τσίριζε συνέχεια μου φαίνεται μια χαρά.]
Δε σας λυπάμαι καθόλου!
Το “Jurassic world” είναι μια ευχάριστη δίωρη ταινία που δεν προσθέτει κάτι στο franchise ούτε μας δείχνει κάτι το πρωτότυπο. Ίσως κι εμένα να μου φάνηκε σαν το μέρος που επισκέπτεσαι όταν είσαι ενήλικας και δε σου φαίνεται το ίδιο τρομακτικό όπως όταν το έβλεπες μικρός. Πάντως είναι μια ταινία περισσότερο για να θυμούνται οι παλιότεροι παρά για να μαθαίνουν οι νεότεροι.




Αγαπημένη σκηνή:  Το βαγόνι εισέρχεται στο πάρκο, οι πύλες ανοίγουν, ακούγεται το γνωστό μουσικό θέμα του Williams κι εγώ είμαι ξανά 6 χρονών και γελάω σα χαζός!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου