Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Shame


Σκηνοθεσία: Steve McQueen
Πρωταγωνιστές: Michael Fassbender, Carey Mulligan
Διάρκεια: 101’
Έτος: 2011

Το ζουμί: Ο Brandon ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. Ενώ η ζωή του είναι άνετη, με το καλό διαμέρισμα και την πετυχημένη δουλειά, ταυτόχρονα προσπαθεί να κρύψει το εθισμό του στο σεξ. Ο τρόπος ζωής του όμως θα διαταραχθεί όταν έρθει να μείνει μαζί του η αδερφή του.


Λίγα λόγια για το έργο: Μιας και είναι η γιορτή των ερωτευμένων σήμερα είπα να ανεβάσω μια ταινία που ουδεμία σχέση έχει με τον έρωτα. Έτσι για σπάσιμο! Το "Shame" άρχισε να κυκλοφορεί πέρυσι στα διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ και παντού άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και έφυγε με διάφορα βραβεία. Όλοι μιλάνε για μια αρκετά προκλητική ταινία αλλά και για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Το θέμα του και μόνο τραβάει την προσοχή του κοινού και η ίδια η ταινία μένει χαραγμένη στο μυαλό του θεατή για αρκετό καιρό.
Ο Brandon (Michael Fassbender) έχει μια καλή δουλειά και ένα ωραίο διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη. Ό, τι συνηθισμένο για αυτόν, όμως, τελειώνει εδώ. Γιατί ο Brandon είναι εθισμένος στο σεξ. Πολύ. Πώς μεταφράζεται αυτό; Κάνει ανούσιο σεξ με όποια γυναίκα του αρέσει, καλεί συχνά call girls σπίτι του, βλέπει πολύ πορνό και επιδίδεται σε διαδικτυακό σεξ και επειδή αυτά ποτέ δεν είναι αρκετά, απολαμβάνει που και που και έναν αυνανισμό στις τουαλέτες της δουλειάς του.
Όταν η αδερφή του Sissy (Carey Mulligan) του ζητά να μείνει για λίγο σπίτι του, αυτό αποδιοργανώνει την καθημερινότητά του (δηλαδή σεξ και τσόντες) και τον αναγκάζει να έρθει σιγά σιγά αντιμέτωπος με τα προβλήματά του.
Η νέα ταινία του Steve McQueen συνεχίζει το ύφος του Hunger. Αντιμετωπίζει το περιεχόμενό της με μια ωμή, ρεαλιστική ματιά ικανή να τραβήξει την προσοχή του θεατή. Παρουσιάζει έναν κόσμο ψυχρό, με ανθρώπους απομακρυσμένους ψυχικά ο ένας απ’ τον άλλο και που κρατάνε τις επικοινωνίες τους στο τυπικό. Παρ’ ότι δημιουργεί έναν πρωταγωνιστή που κρύβει τον πραγματικό του εαυτό από τους άλλους, τον απογυμνώνει μπροστά στο θεατή (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά).
Ο Brandon έρχεται σε επαφή με το αντίθετο φύλο μόνο μέσω του σεξ, επειδή δεν ξέρει, ή καλύτερα δε θέλει και δεν μπορεί να αναπτύξει μια βαθύτερη σχέση. Όταν επιχειρεί κάτι τέτοιο βγαίνει από τα νερά του και δεν μπορεί να το χειριστεί. Αυτό το γνωρίζει και είναι κάτι που τον βασανίζει μέσα του. Και αυτό είναι το μαρτύριό του. Γνωρίζει ποιος είναι, γνωρίζει τι κάνει αλλά έχει γίνει τόσο χαρακτηριστικό στοιχείο της προσωπικότητάς του που δεν μπορεί να το αλλάξει όσο κι αν το θέλει. Γι αυτό και δεν πολυθέλει την αδερφή του στο σπίτι του.
Εκείνη φροντίζει να του θυμίζει με λόγια και πράξεις ποιος πραγματικά είναι, ποιος δείχνει ότι είναι και ποιος θα ήθελε ο ίδιος να είναι.
Η Sissy, απ’ την άλλη, είναι ίσως το αντίθετο του Brandon. Ψάχνει απεγνωσμένα κάποιον να νοιαστεί για εκείνη αλλά σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό ώστε να προσκολλάται σε όποιον άντρα με τον οποίο έρχεται σε επαφή, έστω κι αν αυτή είναι περιστασιακή. Η συμπεριφορά της είναι το ίδιο αφύσικη με του Brandon με τη διαφορά ότι εκείνη έχει μάλλον έρθει σε συμφωνία με τον εαυτό της και τον έχει αποδεχθεί.
Η σχέση, επίσης, των δύο αδερφών είναι το λιγότερο περίεργη. Είναι πιο κοντά αλλά ταυτόχρονα και πιο μακριά απ’ ότι είναι δύο συνηθισμένα αδέρφια. Ένα αρνητικό της ταινίας, για μένα, είναι ότι δεν εξετάζει σε βαθύτερο επίπεδο αυτή τη σχέση και δεν εξηγεί πώς έφτασαν σε αυτό το σημείο παρά μόνο δίνονται κάποια στοιχεία που δημιουργούν στο θεατή μια ένδειξη για το παρελθόν τους.
Οι Fassbender και Mulligan δίνουν δύο εξαιρετικές ερμηνείες. Ειδικά ο πρώτος, που είναι και ο κεντρικός χαρακτήρας, συνεχίζει τις καλές εμφανίσεις και δείχνει ότι έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Μεταφέρει εκτός οθόνης όλα τα συναισθήματα του Brandon, το άγχος του, την οδύνη του (ακόμα και όταν κάνει σεξ), την απόγνωσή του και φυσικά την ντροπή του. Γοητευτικός όταν φλερτάρει, κενός όταν είναι μόνος. Ιδιαίτερα το τελευταίο εκφράζεται από μια εσωτερική ερμηνεία του, το ίδιο σημαντική με την υπόλοιπη.
Το "Shame" δεν είναι για όλους. Ειδικά για τους συντηρητικούς Αμερικανούς που το σνόμπαραν τόσο ώστε να μη το συμπεριλάβουν σε καμία κατηγορία των Όσκαρ (έπρεπε να πετάξω τη σποντίτσα μου). Γιατί, οκ, καλός ο Brad Pitt στο "Moneyball" αλλά μπροστά στον Fassbender δε φτούραγε μία! Δε λέω, η ταινία είχε μπόλικο γυμνό που μπορεί να μη το γουστάρουν όλοι, αλλά όχι κι έτσι. Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα μου είπε μια φίλη μου, το σεξ προωθούσε και υποστήριζε την υπόθεση της ταινίας και αντίστροφα. Χωρίς τις σκηνές αυτές θα γίνονταν πιο δύσκολα κατανοητά όσα θέλει να πει η ταινία, ενώ το σενάριο και η σκηνοθεσία του McQueen αποτελούν το στήριγμα ώστε να μη γίνει η ταινία πορνό.
Μια επιλογή ξεχωριστή που θα κερδίσει ακόμα περισσότερο όσους έχουν δει την προηγούμενη συνεργασία McQueen-Fassbender, το "Hunger".


Αγαπημένη σκηνή: Σε δύο σκηνές νομίζω πως κράτησα για λίγο την ανάσα μου. Όταν η Mulligan τραγουδούσε το New York, New York και
[SPOILEEEEEEEER] όταν ο Brandon βρήκε την αδερφή του ημιθανή στο μπάνιο.

2 σχόλια:

  1. Συμφωνώ αγαπητέ, συμφωνώ.
    Άντε να πάρουμε το αίμα μας πίσω στα blogoscars ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστήηηηηηη! Αν περιμένουμε απ' την Ακαδημία... Και φαντάσου να βγει στα blogoscars ο Pitt! Πάντως κρίμα. Ούτε Σφαίρα, ούτε BAFTA, ούτε όσκαρ. Εσύ γιατί έβγαλες το ρολογάκι με την αντίστροφη μέτρηση απ' το μπλογκ? Τι ωραία τι καλά έμπαινα κι έβλεπα πότε είναι. Τώρα φοβάμαι μη τα ξεχάσω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή