Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

The Rocky Horror picture show



Σκηνοθεσία: Jim Sharman
Πρωταγωνιστές: Tim Curry, Susan Sarandon, Barry Bostwick
Διάρκεια: 100’
Έτος: 1975

Το ζουμί: Ένα νεαρό ζευγάρι βρίσκεται στη μέση του πουθενά όταν το αυτοκίνητό τους χαλάει. Αφού περιπλανηθούν μέσα στη βροχή, θα βρουν ένα κάστρο όπου θα ζητήσουν τη βοήθεια του ιδιοκτήτη. Αγνοούν, όμως, ότι ο ιδιοκτήτης είναι ένας τραβεστί, παρανοϊκός γιατρός που προσπαθεί να δημιουργήσει έναν άνθρωπο για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ορμές.

Λίγα λόγια για το έργο: Μου αρέσουν όλα τα είδη ταινιών, άλλα περισσότερο, άλλα λιγότερο. Δηλαδή σχεδόν όλα. Το μόνο είδος που δεν αντέχω είναι τα μιούζικαλ. Τα βαριέμαι ανυπόφορα. Πρέπει να είμαι σε ειδικό mode για να καθίσω να δω. Γι αυτό και έχω δει μόλις τέσσερα. Το τέταρτο ήταν το "Rocky Horror picture show" και αποτελεί μια εξαίρεση του είδους για τα γούστα μου. Γιατί και το ίδιο θα έλεγα ότι δεν ακολουθεί την κλασσική συνταγή των μιούζικαλ. Είναι μια μίξη του είδους με παρωδία ταινιών τρόμου. Και οι αναφορές στις ταινίες τρόμου είναι αρκετές.
Η υπόθεση δεν έχει πολλά παραπάνω από αυτά που ήδη έγραψα. Το ζευγάρι είναι ο Brad και η Janet (Barry Bostwick και Susan Sarandon αντίστοιχα), οι οποίοι είναι αρραβωνιασμένοι και τρελά ερωτευμένοι. Όταν φτάσουν στο τρομακτικό κάστρο απ' την αρχή καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά.
Ο υπηρέτης μοιάζει να έχει βγει από ταινία με βρικόλακες, η υπηρέτρια είναι κι αυτή περίεργη ενώ ο ίδιος ο ιδιοκτήτης... Αρκεί να σας πω ότι το όνομά του είναι Dr. Frank N. Furter (Tim Curry) και κυκλοφορεί με ζαρτιέρες! Σκοπός του είναι να ζωντανέψει έναν άνθρωπο που έχει σχεδιάσει, τον Rocky Horror, για να περάσει μαζί του ακόλαστες στιγμές...
Η ταινία όταν πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους ήταν μια αποτυχία. Και γι αυτό αποσύρθηκε από τις αίθουσες γρήγορα. Μέχρι που άρχισε να προβάλλεται μεταμεσονύχτια. Από εκεί και μετά έγινε επιτυχία. Οι θεατές άρχισαν σιγά σιγά να προσέρχονται ντυμένοι ως ήρωες από την ταινία και να "συμμετέχουν" σ' αυτή. Έτσι απέκτησε μια cult αισθητική πράγμα που βοηθήθηκε και από το όλο στήσιμο της, τους χαρακτήρες και τις ερμηνείες. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι αρκετοί αυτοί που θα έχουν χρησιμοποιήσει τη λέξη "κιτς" όταν μιλάνε για την ταινία.
Το "Rocky Horror picture show" (που αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί μεταφορά ομώνυμου θεατρικού έργου) βάζει στο στόχαστρό του ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας (με πρώτο και καλύτερο το Frankenstein) με πολλή χιουμοριστική διάθεση και πολλή μουσική. Επίσης γίνεται από πολύ νωρίς αντιληπτή μια διάχυτη ...σεξουαλικότητα. Για την ακρίβεια η ταινία θα μπορούσε να αποτελεί έναν ύμνο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα. Με την σεξουαλική απελευθέρωση να είναι ακόμα φρέσκια, η ταινία, κατά κάποιον τρόπο, επιτρέπει τις ελεύθερες σχέσεις μεταξύ παντρεμένων, ανύπαντρων, τις διασυζυγικές σχέσεις και φυσικά όχι πάντα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Οι Sarandon (η οποία είναι ίδια με σήμερα) και Bostwick είναι συμπαθητικοί ως το αθώο ζευγαράκι. Αλλά την παράσταση κλέβει χαλαρά ο Tim Curry. Ο Curry, που δε θα έλεγε κανείς ότι έχει κάποια ιδιαίτερη καριέρα, κάνει εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο και είναι χάρμα οφθαλμών. Αισθησιακός, προκλητικός, ερεθισμένος και πάνω απ' όλα λάγνος, βουτηγμένος στο θεατρινισμό και την υπερβολή. Μάλιστα υποδύθηκε ο ίδιος αυτό το ρόλο και στο θέατρο. Επίσης υπάρχει και μια εμφάνιση έκπληξη του Meat Loaf στο ρόλο του προηγούμενου, αποτυχημένου πειράματος του Frank N. Furter.
Η μουσική (ροκ ως επί το πλείστον) είναι κυρίαρχη καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας. Τραγούδια διασκεδαστικά που έχουν μείνει στη κινηματογραφική (cult) ιστορία όπως το Touch-a, touch-a, touch-a, touch me, το Time warp και το αγαπημένο μου Sweet transvestite.
Να πω, όμως, και την αμαρτία μου ότι προς το τέλος βαρέθηκα λίγο. Θες γιατί έγινε μια κοιλιά στην υπόθεση, θες γιατί με κούρασε το πολύ τραγούδι (τα είπαμε ήδη τι μου κάνουν τα μιούζικαλ) προς το τέλος κοιτούσα πόση ώρα είχε μείνει ακόμα. Ευτυχώς προς το τέλος αυτά και δεν είχε μείνει πολλή!
Η ταινία σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα. Πάντως είναι κάτι που δε συναντάται πολύ συχνά και η υπόθεση και μόνο ήταν για μένα αρκετή για να με πείσει να τη δω. Όσοι το δείτε, απλά αφεθείτε στο θεότρελο ρυθμό και το κατάμαυρο χιούμορ της ταινίας.


Αγαπημένη ατάκα: I am a sweet transvestite from transexual Transylvania!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου