Im Juli

Η Ιουλία τον Αύγουστο

Σκηνοθεσία: Fatih Akin

Πρωταγωνιστές: Moritz Bleibtreu, Christiane Paul, Mehmet Kurtulus

Διάρκεια: 99’

Έτος: 2000

Το ζουμί: Ο Daniel είναι ένας ήσυχος δάσκαλος με μάλλον βαρετή ζωή (ή που τη βαριέται ο ίδιος). Γι αυτό όταν γνωρίζει την περαστική Melek θα ξεκινήσει ένα ταξίδι μέχρι την Κωνσταντινούπολη για να τη συναντήσει ξανά. Μαζί του θα βρεθεί κατά τύχη και η Juli που είναι ερωτευμένη μαζί του.

Λίγα λόγια για το έργο: Αρχικά να εκφράσω το θαυμασμό μου για τον ελληνικό τίτλο. Γιατί δεν μπορούσαν να το πουν απλά "Τον Ιούλιο" και είπαν να το κάνουν καλύτερο. Great success! Οι ταινίες του Fatih Akin θα έλεγα ότι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτές που σε κάνουν να πέσεις στα ναρκωτικά γιατί το πιο αισιόδοξο πράγμα που σου λένε είναι ότι ζωή=πόνος και αυτές που σε κάνουν να θες να βγεις έξω και να τρέξεις στα λιβάδια για να χαρείς τη ζωή. Το "Μαζί ποτέ" μπορείτε να φανταστείτε από τον τίτλο σε ποια κατηγορία ανήκει… Η "Ιουλία" ανήκει στην άλλη.

Η ταινία είναι ένα πολύ ευχάριστο road movie. Γεμάτη ευτράπελες καταστάσεις, χιούμορ και αρκετό

ρομάντζο. Ο Daniel (Moritz Bleibtreu στην πρώτη από τις τρεις συνεργασίες με τον Akin) ξεκινά να συναντήσει τη Melek (Idil Uner) αφού έχει περάσει μαζί της μια μόνο ρομαντική νύχτα. Το μόνο που ξέρει για εκείνη είναι ότι σε μερικές μέρες θα βρίσκεται στην όχθη του Βόσπορου. Ο λόγος που την ακολουθεί είναι γιατί νομίζει ότι είναι η γυναίκα της ζωής του. Έτσι τον έκανε να νομίζει άθελά της η Juli (Christiane Paul) η οποία κάνει ό,τι μπορεί για να έρθει πιο κοντά στον ανίδεο Daniel. Τα προβλήματα στο ταξίδι τους ξεκινάνε από νωρίς και συνεχίζονται μέχρι το τέλος.
To "Im Juli" (δεν αντέχω να το λέω "Ιουλία τον Αύγουστο") δεν είναι τίποτα το πρωτότυπο. Για να το κάνω χειρότερο, δεν έχει καν κάτι το μη αναμενόμενο. Απ’ το πρώτο τέταρτο φαίνεται πού θα καταλήξει η ταινία. Αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η διαδρομή μέχρι εκεί. Μια διαδρομή που ξεκινάει με ένα χαλασμένο αυτοκίνητο και καταλήγει να περιλαμβάνει και πτώμα!

Η δεύτερη δουλειά του Akin, χωρίς να είναι τίποτα το ιδιαίτερο, δείχνει την όρεξή του και την αγάπη του δημιουργού για τον κινηματογράφο. Οι χαρακτήρες του μπλέκονται στα παιχνίδια της μοίρας (ένα στοιχείο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα παίζει ρόλο στις ταινίες του) καθώς όλα τα στραβά μοιάζουν να τυχαίνουν σε αυτούς. Αν και αυτή η υπερβολή τείνει να κάνει την ταινία αφελή, ταιριάζει στο χαλαρό χαρακτήρα της και τη φουλ καλοκαιρινή της διάθεση.

Οι ηθοποιοί είτε ήταν ήδη (ή θα γίνονταν στο μέλλον) παλιοί γνώριμοι του Akin. Οι Bleibtreu, Kurtulus, Uner ακόμα και ο Birol Unel που έπαιζε στο "Μαζί ποτέ" είναι γνωστές φάτσες για όσους έχουν δει ταινίες του σκηνοθέτη. Και μη ξεχάσω να αναφέρω την πολυπολιτισμικότητα των χαρακτήρων και των ηθοποιών, θέμα σταθερό στις ταινίες του Akin. Όντας ο ίδιος τουρικικής καταγωγής, ασχολείται συχνά με το θέμα της μετανάστευσης και τις σχέσεις μεταξύ ατόμων διαφορετικής εθνικής καταγωγής, κυρίως Γερμανούς και Τούρκους (αλλά και Έλληνες). Πόσο μάλλον και σε αυτή την ταινία που ο Daniel ξεκινά να διασχίσει όλη την Ευρώπη.

Μία ταινία ανάλαφρη, καλοκαιρινή, ότι πρέπει για θερινό σινεμαδάκι τον Ιούλιο. Όχι κάτι το διαφορετικό ή συγκλονιστικό, το "Im Juli" είναι μια αστεία και ρομαντική ταινία (σκοπίμως αποφεύγω να τη χαρακτηρίσω ρομαντική κομεντί) που θα σας κρατήσει μια ευχάριστη συντροφιά. Σε οποιοδήποτε είδος κι αν ανήκει μια ταινία του, ο Fatih παραμένει αδυναμία μου.

Αγαπημένη σκηνή: Blue moon,

You saw me standing alone

Without a dream in the heart…

Oldies…